Artikelen

Je ziet en voelt het vrijwel direct wanneer je bevlogen en betrokken medewerkers in de zorg ontmoet. De passie spat ervan af. Ze spannen zich tot het uiterste in voor de cliënt, vertellen enthousiast over hun werk en voelen zich verbonden met de organisatie.

Als flex-medewerker in de gehandicaptenzorg ben ik geen vast onderdeel van een team. Maar door op bepaalde plekken vaak teruggevraagd te worden leer ik het personeel en met name de cliënten goed kennen, en zij mij. En dat is fijn. Stel je voor dat je als bewoner in een instelling wekelijks, soms dagelijks, wéér een nieuw gezicht voorgeschoteld krijgt. Om gek van te worden lijkt me. Maar ik ben die krullenkop die ze zo langzamerhand goed kennen, een vertrouwd gezicht.

‘Ik heb dit nog nooit gevoeld’, zegt Henriëtte. We schrijven 7 januari 2019, tien uur in de ochtend. Henriëtte en ik hebben een afspraak op het station van Utrecht Centraal voor een Nieuwjaars-cappuccino. Tijdens dit koffiemoment toasten we op een nieuw werkjaar samen. Sinds twee jaar werken we samen in het onderzoeksproject ‘Samen Werken, Samen Leren’. Henriëtte en ik ontwierpen hiervoor de zogeheten Cabriotraining.

Davina Jacobs is strategisch adviseur Zorgontwikkeling en Innovatie bij SDW Zorg. Ze merkte dat goede ideeën in de zorg soms niet worden doorgezet. Weten we wel wat we moeten doen om te kunnen innoveren? Volgens Davina kan dit alleen samen, zo schrijft ze in haar blog.

Het gebruik van medicijnen lijkt eenvoudig. De arts schrijft een recept uit. De patiënt haalt het medicijn op bij de apotheek, leest de bijsluiter en neemt op de juiste manier het medicijn in. Maar dit proces is niet altijd eenvoudig. Ronnie van Diemen, inspecteur-generaal van de Inspectie van de Gezondheidszorg (IGZ): “Als een arts een patiënt overdraagt aan een collega kunnen er risico’s ontstaan. We zien dat de kans dan groter is dat er iets misgaat met de medicatie.”

De arbeidsmarkt in zorg en welzijn staat onder druk. Ondanks huidige en geplande maatregelen blijft de prognose dat het arbeidsmarkttekort verder oploopt tot zo’n 232.000 personen in 2033.
Een simpele oplossing is er niet: er is te weinig personeel en de vraag naar zorg en welzijn is groot. Om het groeiende arbeidsmarkttekort aan te pakken, moet er anders gedacht worden.
In een scenario-analyse van het onderzoeksprogramma AZW zijn toekomstbeelden en hun impact op het arbeidsmarkttekort onderzocht.

Conclusie: wat we ook doen, het arbeidsmarkttekort verdwijnt in geen van de toekomstbeelden en blijft substantieel. Maar deze toekomstbeelden bieden wel handelingsperspectief én een leidraad voor een maatschappelijke debat over de toekomst van (de arbeidsmarkt van) zorg en welzijn.

In hun dagelijkse werk kunnen (jeugd)zorgmedewerkers te maken krijgen met agressief gedrag van cliënten, hun familieleden of anderen. Het is dus van groot belang dat het onderwerp 'agressie' al tijdens scholing van (aankomend) professionals aan bod komt. De campagne 'Wees duidelijk over agressie' biedt twee handige websites en een e-book die daarbij verder helpen. 

De Wet arbeidsmarkt in balans (Wab) eist voor de lage WW-premie een schriftelijk arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Minister Koolmees geeft werkgevers tot 1 april 2020 de tijd om ervoor te zorgen dat er een door beide partijen ondertekende schriftelijke arbeidsovereenkomst of addendum in de loonadministratie aanwezig is.