Artikelen

Amsta Karaad begon als een van de eerste gehandicaptenzorgorganisaties met de VeiligPlus-aanpak. Ruim een jaar later zijn de positieve effecten van de dialoog duidelijk voelbaar, vindt Hessel Dokkum, coördinerend begeleider op een van de locaties voor dagbesteding. “De sfeer in het team is opener geworden. Bovendien werken we veiliger door concrete verbeteringen.”

Agressie komt veel voor in de zorg, maar organisaties hoeven dit gedrag niet te tolereren. Dus is het zaak dat ieder vanuit zijn eigen rol er alles aan doet om agressief gedrag te voorkomen en weet wat er gedaan moet worden op het moment dat er toch een incident plaatsvindt. 

In groepen voor mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag (mvg) is vaak veel dynamiek. Door die hectiek kan miscommunicatie, onbegrip en onduidelijkheid ontstaan die kunnen uitgroeien tot problemen, als er niet tijdig op gereageerd wordt. Dat gebeurde in de mvg-groep van Bartiméus. Woonbegeleider Edwin Kuipers nam de rol van coach/Aanjager op zich om met de VeiligPlus-aanpak de emotionele veiligheid binnen het team te herstellen, in het belang van de cliënten.

In de Slachtoffermonitor seksueel geweld tegen kinderen 2016  brengt de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen Herman Bolhaar in beeld hoeveel kinderen slachtoffer worden van seksueel geweld en welk pad zij doorlopen naar hulpverlening. Omdat er tot nu toe geen landelijk beeld bestond van de reden waarom kinderen jeugdhulp krijgen, deed de Nationaal Rapporteur samen met het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) een onderzoek onder jeugdhulpinstellingen naar slachtofferschap van seksueel geweld.

Meer veiligheid en een betere kwaliteit van zorg voor cliënten en medewerkers in de forensische zorg. Dat is waar de VGN voor staat. En zowel veiligheid als kwaliteit staan fors onder druk. De werkdruk is te hoog opgelopen en de belastbaarheid van personeel wordt overschreden. Dat beeld komt naar voren uit een onderzoek dat in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid, GGZ Nederland en de VGN is verricht. In een reactie op de rapportage van het onderzoek laten GGZ Nederland en de VGN de Tweede Kamer weten dat ‘doorgaan op deze voet een toename van het aantal incidenten met zich meebrengt’. In deze brief (zie bijlage) wordt niet alleen onderbouwd zorg uitgesproken, er worden ook concrete maatregelen in voorgesteld.

Een aangrijpend verhaal in deze Markant is dat van Sanne Klomp. Zij heeft een broer met een verstandelijke beperking, die geweld tegen haar gebruikte. Ook al werkt zij zelf in de gehandicaptenzorg, toch wist zij niet goed hoe ze ermee om kon gaan: haar eigen broer! Dankzij de ogedragsdeskundige van haar broer, kon ze het contact herstellen. Maar daarna vroeg ze zich wel af: als het voor mij al zo moeilijk is, hoe is dat dan voor ‘brussen’ die niet zelf in de sector werken?

Na twee geweldsincidenten verbrak Sanne Klomp het contact met haar verstandelijk gehandicapte broer. Met hulp van zijn orthopedagoog kon ze het herstellen. Maar omdat ze zelf in de zorg werkt, zette dat haar ook aan het denken: ‘Als ik het al niet weet, hoe moet dat dan met andere brussen?’

Openlijk praten over veiligheidsdilemma’s en gevoelens van onveiligheid is in veel organisaties in de gehandicaptenzorg helemaal niet vanzelfsprekend. Hierover spraken bestuurders en directeuren van zorgorganisaties tijdens de bestuurstafel ‘Maak onveiligheid bespreekbaar als bestuur’ op 17 april. “Gestructureerd praten over veiligheid in je organisatie is echt goed bestede tijd,” verzekert bestuurder Jopie Nooren.