Artikelen

De zorg voor mensen met een verstandelijke beperking die een chronische ziekte hebben, is voor verbetering vatbaar. Dat blijkt uit het onderzoek waarop VGN-beleidsmedewerker Milou van den Bemd op 26 juni promoveert aan de Radboud University. Vooral mannen krijgen vaak op jongere leeftijd één of meerdere chronische ziekten en de zorgbehoefte is anders. ‘Er is meer bewustwording nodig.’

Tacit knowledge is cruciaal bij goede zorg voor mensen met (zeer) ernstige verstandelijke en meervoudige beperkingen ((Z)EVMB), maar die kennis wordt in de praktijk nog niet altijd op waarde geschat. Christel Goossens van Cello Zorg vraagt aandacht voor de subtiele signalen die ouders en professionals kunnen vertellen wat iemand met (Z)EVMB nodig heeft.

Instellingsterreinen zijn plaatsen waar de rijkdom van het leven ten volle aanwezig is, schrijft Martin Schuurman naar aanleiding van het verschijnen van het onderzoek ‘Een wereld van verschil’. Het wordt volgens hem tijd om de tweedeling tussen de wereld van het instellingsterrein en de wereld daarbuiten te verlaten en de polaire standpunten te overbruggen.

Samenwerken met co-onderzoekers betekent vaak afwijken van bestaande routines en vormen. Een overleg kan zomaar anders lopen dan verwacht. Dat kan leuk zijn maar soms ook ongemakkelijk. Een universitair hoofddocent en een ervaringsdeskundige willen de rust verstoren!

Soms brengen situaties een risico met zich mee. Hoe ga je daarmee om in de begeleiding van mensen een beperking? Paula van Driesten, uit de begeleidingscommissie van ZonMw, pleit ervoor te luisteren naar belangrijke naasten. Daarvoor zijn nu methoden ontwikkeld, zoals ‘Als je het ons vraagt’. ‘Zullen we de grenzen eens opschuiven?’

Tijdens de gezamenlijke presentatie van hun onderzoeksresultaten, begint lector Mieke Cardol zich ongemakkelijk te voelen. Het is haar niet goed duidelijk wat STERKstudent Maria Baltag ’s nachts nog heeft veranderd. Uiteindelijk een leerzame ervaring, voor beiden.

Na acht jaar voorzitterschap van het programma Gewoon Bijzonder, is het voor Johanna Haanstra tijd om af te zwaaien. Haar belangrijkste lessen: ‘Zoek elkaar op, praat mét elkaar en niet over elkaar en kijk af bij de buren.’

Juist in de gehandicaptenzorg is het cruciaal dat zorgorganisaties kiezen met welke methodieken zijn hun begeleiders toerusten, vindt Jac de Bruijn. De nieuwe Methodiekengids is daarbij een goed en zo objectief mogelijk handvat. ‘Door eenduidige keuzes te maken wordt het handelen van begeleiders versterkt, met het oog op kwaliteit van leven van mensen met een verstandelijke beperking.’