Artikelen

Pluryn en het onderwijsinstituut Pedagogische Wetenschappen en Onderwijskunde (PWO) van de Radboud Universiteit halen de banden aan. Op maandag 26 januari is hiervoor een convenant ondertekend. Doel: het universitair onderwijs beter laten aansluiten op de dagelijkse praktijk.

De aanwezige kennis en kennisbehoefte over de chronische fase van niet-aangeboren hersenletsel (NAH) is door het Kennisplein Gehandicaptensector in opdracht van NPG Gewoon Bijzonder onderzocht. Hiervoor zijn zorgprofessionals, mensen met NAH en hun naasten bevraagd. De rapportage van deze eerste fase van ‘NAH in het vizier’ is nu beschikbaar.

Inhoudelijk medewerkers in de langdurige zorg geven aan dat ze (veel) meer tijd besteden aan het invullen van ECD’s, zorgplannen, formulieren, registraties en afvinken dan ze wenselijk achten (zie onderzoeken van Berenschot, Actiz, NIVEL, pagina 40). Ook is er de indruk dat deze belasting de laatste jaren toeneemt. Hierdoor ervaren veel medewerkers meer werkdruk en minder tevredenheid. Ook in het onderzoek dat de VGN heeft gedaan voor ons Visie2030 traject bij medewerkers, cliënten en verwanten komt naar voren dat er een verlangen is naar meer tijd voor persoonlijke aandacht (“graag de begeleiders minder achter de computer en meer aandacht voor de bewoners”).

Vrijdag 21 juni 2019 is een groep mensen bij elkaar gekomen om in gesprek te gaan over jonge kinderen met autisme en een ontwikkelingsachterstand. Er kwam een diverse groep bijeen, met een diverse deskundigheid. Van ervaringsdeskundige tot orthopedagoog en van uitvoerend werker tot voorzitter van het regionale autisme netwerk.

De kinderen die vallen onder de doelgroep ‘autisme en een ontwikkelingsachterstand’ is geen op zichzelf staande groep. Het is dan ook niet bekend hoe groot deze groep is. Deze kinderen zijn enkel als onderdeel van andere doelgroepen terug te vinden. In de gehandicaptenzorg binnen de dagopvang voor kinderen, binnen het onderwijs vaak in het speciaal onderwijs. In de praktijk heeft deze doelgroep een eigen zorgvraag en formuleren instellingen en scholen oplossingen die op elkaar lijken. Het lijkt erop dat deze doelgroep baat heeft bij een eigen aanpak.

De verzamelde kennis uit het gesprek is gebundeld in dit rapport. En dit willen we aanbieden aan de lokale politiek. In de hoop dat deze kennis worden vertaald naar lokaal jeugdzorg beleid. Jeugdbeleid is immers gemeentebeleid.

Medewerkers hebben een schat aan ideeën om vernieuwend te werken in de zorg. Met die wetenschap daagt zorgorganisatie Reinaerde hen uit om met hun eigen idee aan de slag te gaan. Dat gebeurt sinds 2020 met het programma Vernieuwend Werken in de Zorg en het ideeënplatform de Dare to Care box. Op donderdag 22 april ontmoetten 43 medewerkers die op deze manier al eerder betrokken waren bij vernieuwing, elkaar in een online bijeenkomst. Daar werden zij opgeroepen om andere medewerkers te stimuleren ook hun eigen idee te delen en te realiseren.

Onder de titel 'Health inequity: from evidence to action' vond op 7 en 8 november in het Radboudumc in Nijmegen een belangrijk internationaal symposium plaats over gezondheidsongelijkheid van mensen met verstandelijke beperkingen. De resultaten van dit symposium, abstracts en posters zijn voor de deelnemers met een password online te vinden op www.paoheyendael.nl. In de herfst van 2014 worden de resultaten ook in een ‘special issue’ van de JARID (Journal of Applied Research in Intellectual Disabilities) gepubliceerd.

Gezond eten en genoeg bewegen is voor iedereen belangrijk, óók voor mensen met een verstandelijke beperking. Alleen ontbreekt het binnen zorgorganisaties vaak aan structurele leefstijlondersteuning. Bewegingswetenschapper Rianne Steenbergen, ook adviseur leefstijl bij Cosis, onderzocht hoe dat komt en hoe zorgorganisaties hun huidige leefstijlaanpak kunnen verbeteren.

Op dinsdag 4 februari zijn in het Rijnlands Revalidatie Centrum (RRC) in Leiden handtekeningen gezet onder een bijzondere samenwerking. Het RRC en Koninklijke Visio slaan de handen ineen op het gebied van wederzijdse doorverwijzing. Door de ontwikkeling van een multidisciplinair zorgaanbod en het aangaan van deze samenwerking ontstaat er een laagdrempelige, toegankelijke en zichtbare ketenzorg; efficiënt en kwalitatief beter.