Artikelen

Begeleiders in de verstandelijk gehandicaptenzorg vinden de palliatieve zorg binnen hun team goed, maar zelf voelen de meesten zich nog onvoldoende toegerust om die zorg te verlenen, zo blijkt uit een publicatie van onderzoekers van het NIVEL en VUmc in het wetenschappelijke tijdschrift Nurse Education Today.
Vanwege de toenemende vergrijzing zullen ook steeds meer mensen met een verstandelijke beperking in de toekomst een beroep doen op palliatieve zorg. In de verstandelijk gehandicaptensector werken veel agogisch opgeleide begeleiders en in mindere mate begeleiders met een verpleegkundige opleiding. In vergelijking tot de agogisch opgeleide begeleiders zijn begeleiders met een verpleegkundige achtergrond beter toegerust voor lichamelijke en medische zorg. De onderzoekers deden een peiling onder leden van het landelijke Panel Verpleging & Verzorging naar hun ervaringen met palliatieve zorg.

Sinds 2017 hanteren aanbieders van langdurige gehandicaptenzorg het Kwaliteitskader Gehandicaptenzorg 2017-2022. Jaarlijks publiceert iedere aanbieder een kwaliteitsrapport dat inspanningen en vorderingen laat zien. Dit leidde tot 186 rapporten. Een analyse van die kwaliteitsrapporten leverde het sectorbeeld ‘Kleurrijke zorg’ op, dat op 23 januari is gepresenteerd. Hierin wordt de balans opgemaakt van het eerste jaar waarop aanbieders zich ‘lerend verantwoorden’.

Wat is er aan voorlichtingsmateriaal beschikbaar voor mensen met een verstandelijke beperking? Hoe is het tot stand gekomen en werkt het? Dilana Schaafsma heeft dit onderzocht in opdracht van het Gouverneur Kremers Centrum en Lunet Zorg. Dit mondde uit in het proefschrift ‘Sexuality and Intellectual Disability; Implications for sex education’ waarop Schaafsma op 10 oktober promoveerde aan de Universiteit Maastricht.

Senna (11 jaar) is een gezelligheidsdier. Ze is sociaal, open en nieuwsgierig en ze is dol op uitstapjes. Dat is meteen haar valkuil. Door haar licht verstandelijke beperking en vorm van autisme, PDD-NOS, heeft ze moeite met het verwerken van prikkels en informatie. Dat kan haar onrustig en gefrustreerd maken. Om dat te voorkomen en te zorgen dat de sfeer in het gezin goed blijft, schakelden haar ouders praktische pedagogische gezinsbegeleiding (PPG) in. Dat werkt: Senna is meer ontspannen, minder boos en dikke vriendinnen met haar zusje.

Iris Hogendoorn (23) is filmmaker en brus. Dat wil zeggen: broer/zus van iemand met een beperking, in haar geval een broer met een verstandelijke beperking. Haar autobiografische film ‘Mijn kleine grote broer’ ging vorig jaar in première en kreeg internationale erkenning. Dat bracht Iris op het idee om een serie te maken die is bedoeld voor herkenning en erkenning van Brussen. Ze won de sympathie van Philadelphia voor haar serie en probeert meer aanbieders te interesseren voor participatie, om de serie te kunnen financieren. 

De cliëntenraad en de ondernemingsraad van zorgorganisatie Severinus nemen deel aan het corona crisisteam dat twee keer per week vergadert. Voor het crisisteam is de cliëntenraad een belangrijke bron van informatie. 'Samenspraak is nodig. We laten ons als crisisteam graag informeren', zegt Eric van der Palen, voorzitter van het crisisteam.

Het afgelopen jaar sprak het ministerie van SZW met stakeholders in de participatieketen. Over de acties zijn die daaruit volgen, stuurde staatssecretaris Van Ark op 27 december een brief aan de Tweede Kamer: Simpel switchen in de participatieketen.

Mensen met een verstandelijke beperking met diabetes en hun naasten en begeleiders informatie op maat geven over diabetes en zelfmanagement stimuleren. Dat is de doelstelling van het project 'Diabetes zelf in de hand'. Op een nieuwe website kunnen mensen met een verstandelijke beperking, hun familie en begeleiders vanaf medio 2013 elk een eigen e-learning gebruiken om meer te weten te komen over diabetes.