Uitvoering VN-Verdrag Handicap gaat te traag
‘Ook ons geduld is op!’ In een brief aan de Tweede Kamer trekt VGN aan de bel over het gebrek aan voortgang bij de uitvoering van het VN-Verdrag Handicap. In aanloop naar het Kamerdebat hierover steunt VGN de petitie ‘Ons geduld is op’ van Ieder(in). Mensen met een beperking kunnen nog steeds niet gewoon meedoen in onze samenleving. Of het nu gaat over werk, onderwijs, wonen of vrije tijd: mensen met een beperking kunnen niet rekenen op de toegankelijkheid waar zij wel recht op hebben volgens het VN-verdrag Handicap.
De Tweede Kamer debatteert op 10 december over de uitvoering van het VN-verdrag Handicap. Aanleiding is een kritisch rapport van het VN-Comité dat constateert dat Nederland tekortschiet. De VGN herkent in het rapport van het VN-Comité veel van de zorgen en kritiek die wij, samen met cliëntenorganisaties, in de afgelopen jaren ook steeds hebben geuit. We steunen daarom de petitie ‘Ons geduld is op’.
Niet toereikend en te traag
Ons ideaal is dat iedereen, ongeacht een beperking, gewoon kan meedoen en een betekenisvol leven leiden, hoe verschillend de invulling daarvan ook kan zijn. Dit vereist integraal overheidsbeleid op meerdere beleidsterreinen. Wij onderschrijven de oproep van het VN-comité voor een alomvattende implementatiestrategie dan ook van harte. De huidige Nationale strategie en werkagenda bevatten goede initiatieven, maar zijn niet toereikend en de voortgang gaat veel te traag. De verkokerde aanpak binnen zowel kabinet als Tweede Kamer helpt hierbij niet. Inclusie is een taak voor het hele kabinet en de hele Tweede Kamer!
‘Nu nog even niet! Er is geen geld, het past niet binnen de bestaande kaders, we moeten eerst nog onderzoek doen, daar gaan de gemeenten over, ... Er zijn duizenden redenen te bedenken waarom het zo moeilijk is om mensen met een beperking gewoon te laten meedoen in de samenleving. En dat terwijl de oplossingen soms zo simpel zijn, als er maar een wil is.’
Postcodezorg
VGN vraagt in de brief, in navolging van het VN-Comité en Ieder(in), aandacht voor nationale normen en richtlijnen om te grote verschillen tussen gemeenten te voorkomen. Het mag niet van iemands postcode afhangen of de juiste zorg beschikbaar is. Dit is niet alleen essentieel voor de rechtsgelijkheid van burgers met een beperking, maar ook bevorderlijk voor het terugdringen van administratieve lasten bij gemeenten en zorgaanbieders. Het ontbreken van uniformiteit in het sociaal domein leidt op dit moment tot veel bureaucratie en frustraties.
Werk, onderwijs en wonen
In de brief wordt daarnaast aandacht gevraagd voor mensen die vanwege hun beperking (nog) geen betaald werk kunnen verrichten, maar wel een maatschappelijke bijdrage willen en kunnen leveren. Mensen die wél kunnen werken, maar dat vanwege een beperking slechts één of twee dagen per week kunnen volhouden, komen nu te vaak in een ingewikkelde financiële spagaat terecht. De overstap naar werk moet altijd lonen. Er is forse extra inzet nodig om het onderwijs beter toegankelijk te maken. Ook de woningmarkt moet toegankelijker worden voor mensen met een beperking. Het beleid is te vaak niet inclusief van aard. Zoals de huidige stimuleringsregeling voor het bouwen van zorggeschikte zorgwoningen voor ouderen: die sluit mensen met een beperking uit. De Tweede Kamer moet dit corrigeren.
