Opheffing Stagefonds: penny wise and pound foolish
Het kabinet is van plan om over drie jaar het belangrijkste fonds voor de financiering van stages op te heffen. Door dit voornemen dreigt € 122 miljoen weg te vallen. Een bedrag dat nu nog wordt besteed aan het opleiden van jonge mensen die, ook in de gehandicaptenzorg, in de toekomst de toenemende zorgvraag het hoofd moeten bieden. De Britten hebben een uitdrukking voor ondoordachte bezuinigingsdrift: penny wise, pound foulish.
Verkeerde aanname
De rekenmeesters die de botte kaasschaaf erbij pakten, baseren zich op de ondoelmatigheid van de subsidieregeling Stagefonds. Er zou een gebrek aan werkbegeleiders zijn, waardoor de subsidie weggegooid geld is. Niets is minder waar. Jaarlijks vragen werkgevers 50 tot 60 procent meer aan dan er aan budget beschikbaar is. Dat zouden ze niet doen als er te weinig begeleiding voorhanden zou zijn…
Natte pleister
Een doekje voor het bloeden moet een extraatje van € 40 miljoen worden, dat in de plaats van het fonds beschikbaar komt voor de leidraad ‘vakmanschap en werkplezier’. De minister, die de problematiek op de arbeidsmarkt en de regeldruk als meest prangende aandachtspunten prioriteert, plakt daarmee een pleister die snel zal loslaten. Waarna het bloeden weer kan beginnen.
Andere werkelijkheid
Tenenkrommend aan deze foute bezuiniging is dat kennelijk de noodzaak van financiële steun niet wordt herkend. De Rekenkamer wappert met een onderzoek op een gebrek aan mensen om stages in goede banen te leiden. Meerdere partijen gaan dus voorbij aan de werkelijkheid van de praktijk op de werkvloer. Daar heerst intussen onzekerheid: zo lang het voortbestaan van het Stagefonds onzeker is, houden werkgevers nog even de keutel in. Dat is begrijpelijk, zonder uitzicht op steun is het juist nu heel moeilijk om personeel gedeeltelijk vrij te maken voor begeleiding aan stagiairs.
Logische keuze
Een stageplek brengt immers kosten met zich mee. Begeleiders, die al met te weinig collega’s worstelen in krappe roosters, moeten zorgvuldig omgaan met de tijd die nodig is voor hun zorgtaak. Bovendien: als financiële compensatie van het Stagefonds straks uitblijft is de keuze natuurlijk snel gemaakt. Wat zou u als werkgever doen? Declarabele uren inwisselen voor begeleiding van jonge aanwas, zonder dat die aandacht direct rendement oplevert? Juist omdat de tarieven ontoereikend waren om ook nog eens stagiairs te kunnen helpen, werd het Stagefonds in het leven geroepen…
Nog iets: als deze subsidieregeling zou wegvallen, dan raakt dat niet alleen de praktijk bij de zorgaanbieders, maar ook de kwaliteit van de opleidingen. Die zullen dan onvolledig zijn en aan betekenis afnemen.
Oplossing: nieuwe regeling
Maar het is nog niet te laat voor de beste oplossing. Die de sector bij deze zelf aanreikt, met begrip voor de ambitie om kritisch te kijken naar de oplopende zorgkosten. Schaf de subsidie niet af zonder alternatief, maar werk toe naar een nieuwe, kostendekkende regeling. Dan geef je een al vijftien jaar bestaand fonds dat aantoonbaar in een duurzame behoefte voorziet een kans om bezuinigingen te overleven. En ontmoedigen we straks niet het talent dat we op de lange termijn keihard nodig hebben.
Kabinet: blijf investeren in talenten, in plaats van hun kansen te beperken!
