Artikelen

Per 1 januari 2020 wordt het abonnementstarief, een vast tarief voor de eigen bijdragen aan Wmo-voorzieningen, definitief van kracht. De wetswijziging heeft gevolgen voor het beleid en de uitvoering van gemeenten. Maar deze wijziging heeft ook impact op zorgaanbieders. In bijgevoegd factsheet voor zorgaanbieders vindt u alle informatie die voor u als zorgaanbieder relevant is.

Mensen met een beperking of chronische ziekte hebben momenteel te maken met een stapeling van zorgkosten en eigen bijdragen. Zoals voor de Wlz, Wmo of het eigen risico voor de zorgverzekering. Sommige huishoudens moeten daardoor duizenden euro’s per jaar extra bijdragen aan noodzakelijke zorg en ondersteuning. De invoering van een maximale eigen bijdrage van € 19,- voor zorg en ondersteuning vanuit de Wmo per 1 januari 2020 – het zogeheten abonnementstarief Wmo – is één van de maatregelen van het kabinet om de de stapeling van zorgkosten tegen te gaan.

Het kortdurend verblijf, in de volksmond wel logeren genoemd, wordt overgeheveld naar de gemeente. Dat is het uitgangspunt van het kabinet bij de hervorming van de langdurige ondersteuning en zorg. De VGN is hier geen voorstander van. Cliënten die nu nog in aanmerking komen voor een indicatie voor kortdurend verblijf hebben, passen qua zorgzwaarte in de nieuwe kern-AWBZ en horen daar ook thuis. Teneinde de achtergronden hiervan toe te lichten heeft de VGN een factsheet gemaakt. Een geactualiseerde versie van deze factsheet treft u in de bijlage aan.

In deze factsheet heeft het Ministerie van VWS weergegeven wat er per 1 januari 2015 verandert in de zorg voor mensen met een visuele of auditieve beperking of een taalontwikkelingsstoornis. Van dit factsheet is ook een vertaling in Nederlandse gebarentaal beschikbaar: http://bit.ly/15NYuZq
Klik hier voor de factsheet.

De VGN heeft een overzicht gemaakt van vijf veelgestelde vragen (FAQ) van aanbieders van gehandicaptenzorg over de contractering door gemeenten in het kader van de Wmo.  

Het project 'Informatievoorziening zorgaanbieders' (project iZA) werkt sinds maart aan een landelijke financiële productieverantwoording met bijbehorend controleprotocol. De opzet is te komen tot een domeinoverstijgende verantwoording, maar gelet op de complexiteit zal voor 2015 de focus liggen op het sociale domein (Wmo en Jeugdwet). Doel is het voorkomen van een forse verhoging van de administratieve lasten bij de financiële productieverantwoording, veroorzaakt door de decentralisaties in het sociale domein.

Kan de gehandicaptenzorg in Nederland tegen een stootje? Binnen de sector neemt niet alleen de financiële druk toe, ook de complexiteit van de zorgvragen neemt toe en het aantal zorgvragen, terwijl er minder zorgprofessionals beschikbaar zijn. Hoeveel veerkracht heeft de sector? Drie bestuurders aan het woord: Elze Vonk (Alliade), Emmeke van Eersel (Middin) en Han van Esch (Philadelphia). ‘We kunnen tegen een stootje, maar het is een samenspel van zaken die het wel erg ingewikkeld maakt.’

Vijf jaar na de decentralisaties in het sociaal domein ervaren veel betrokkenen het inkopen en aanbesteden van jeugdhulp en maatschappelijke ondersteuning nog steeds als een lastig proces. (Zorg)aanbieders en gemeenten moeten de zorg in een regio samen vormgeven, maar kennis van elkaars werkwijzen en diensten ontbreekt. Daarom besloot het programma Inkoop en Aanbesteden Sociaal Domein een speciaal stageprogramma aan te bieden. Het werd een programma waarin (zorg)aanbieders stagelopen bij gemeenten en omgekeerd. En dat zorgde voor verrassende inzichten.

Tijdens de Dag van Zorg en Veiligheid van de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) in Den Bosch, verzorgde de VGN een deelsessie over de nieuwe aanpak voor mensen met een licht verstandelijke beperking (LVB) tijdens en na detentie. Eind vorig jaar heeft de VGN  de aanpak in een maatschappelijke businesscase gepresenteerd en aangeboden aan de Rotterdamse wethouder Sven de Langen, tevens voorzitter van de commissie Zorg, Jeugd en Onderwijs van de VNG. De sessie, onder leiding van Ruud de Joode, was een mooie gelegenheid om de aanpak opnieuw onder de aandacht te brengen en te kijken waar zorgprofessionals en gemeenten hierin met elkaar kunnen samenwerken.