10.000 medewerkers gezocht

Inmiddels al veel meer jaar geleden dan ik eigenlijk aan mezelf wil toegeven, begon ik met mijn opleiding. Orthopedagogiek was het geworden, met als doel om iets positiefs te kunnen betekenen voor kinderen of gezinnen die het op de een of andere manier lastig hebben.

Bij mij ging de belangstelling vooral uit naar mensen met verstandelijke beperkingen. Want dat kan nog weleens voor extra uitdagingen zorgen. De sector is zo enorm divers. Cliënten doen vaak een beroep op je creativiteit en soms kan het een enorme zoektocht zijn om te vinden wat er aan de hand is of wat voor iemand nu écht een verschil maakt.

En volgens mij is dat ook wat veel zorgmedewerkers in de gehandicaptenzorg zo leuk (en soms ook frustrerend) vinden: elke keer opnieuw uitgedaagd worden om iemand een goede dag te bezorgen. Om die glimlach te krijgen die alleen geschonken wordt als het écht helemaal top is voor iemand. Het vertrouwen van familie dat zo kwetsbaar en kostbaar is.

Inmiddels werk ik niet meer in de directe zorg. Maar het kunnen bijdragen aan een beter leven van mensen door bij te dragen aan betere zorg en ondersteuning, is nog steeds mijn drijfveer. En dat is waarom het bericht dat er dus een heel dorp aan zorgmedewerkers in deze sector nodig is me raakt. Te weinig personeel betekent dat er minder vaak iets gedaan kan worden dat het verschil maakt. En dat de glimlach nog spaarzamer wordt.

Het valt me geregeld op hoe weinig bekend mensen zijn met het werken in de gehandicaptenzorg. Hoe divers het kan zijn, hoe je je talenten erin kwijt kan. Voor jullie hoef ik niet te vertellen waarom deze sector zo interessant is, maar je verhaal delen, je motivatie vertellen en het weer opnieuw enthousiast worden van het werken in deze sector, is vast besmettelijk. En zo kunnen we met elkaar wellicht dat dorp aansteken.