Onderzoeker: ‘Inclusie kan ook op een instellingsterrein’

In zorgpark De Hartenberg in Wekerom wordt inclusie op twee manieren gerealiseerd: bewoners dragen hun steentje bij aan het werk dat moet worden gedaan en het park functioneert als een wijk in de gemeente. Van de tweehonderd mensen die er wonen leveren er 180 een bijdrage aan de ‘minimaatschappij’. Bijvoorbeeld in het afvalverwerkingsbedrijf, op de linnencentrale of in de vestiging van Albert Heijn. De eigen afvalverwerking levert  24.000 euro op.

Aan de gemeente Ede vroeg regiodirecteur Anke Visserman of het park straten en huisnummers kon krijgen. ‘We wilden een levendige dorpskern worden’, zegt ze. Het theehuis werd toegevoegd aan de rustpunten in het fietsroutenetwerk van de ANWB en het ontmoetingscentrum biedt ook plek aan mensen van buiten die een vergaderlocatie zoeken. De publieksboerderij trekt jaarlijks 60.000 bezoekers van buiten.

Volgens onafhankelijk onderzoeker Martin Schuurman zijn de Hartenberg en het zorgpark van ’s Heeren Loo in Ermelo ‘op de goede weg’: ‘Het zijn voorzieningen met veel energie, waarbij de energie de goede kant op gaat: die van de ideale combinatie van bescherming van kwetsbare mensen én meedoen.’

Volgens Schuurman hebben we het woord community uit het VN-verdrag altijd verkeerd vertaald. Het betekent niet per se de samenleving als geheel: ‘Een community kan net zo goed een straat of een wijk zijn.’ Een gevolg hiervan was dat er een verkeerd beeld ontstond van inclusie: ‘In het periodieke NIVEL-onderzoek over inclusie worden ook gewoon vragen overgeslagen bij mensen die op een instellingsterrein wonen. Bijvoorbeeld: hoe is de relatie met uw buren? Alsof je op een terrein geen buren zou hebben.’