Frank Bluiminck wil meer namen onder plan gehandicaptenzorg

Bluiminck: ‘Onder dat plan moeten meerdere namen komen te staan. Niet alleen die van Hugo de Jonge, maar ook Kasja Ollongren, Ingrid van Engelshoven, Wouter Koolmees, Paul Blokhuis en Tamara van Ark. Het leggen van verbindingen is onze uitdaging.’

Samenleving
Binnen de gezondheidszorg neemt de gehandicaptenzorg, volgens Bluiminck, een aparte plek in: ‘Ondersteuning is slechts een deel van het verhaal. Ons doel is mensen te helpen om in de samenleving het leven te leiden dat ze zelf willen. Daarvoor is het nodig dat zij ook door anderen worden gezien en dat er plekken zijn waar zij hun mogelijkheden kunnen ontwikkelen.’

Spelletje
In zijn column beschrijft Bluiminck verschillende ervaringen waaruit blijkt dat mensen met een beperking nog steeds te weinig zichtbaar zijn in de samenleving. Bijvoorbeeld de reacties toen hij met een jongetje met lichamelijke en verstandelijke beperking, die in een wagentje zit, een spelletje deed in de paden van een bouwmarkt: ‘Met mijn kinderen deed ik voeger ook wel zulke spelletjes. Mensen in de omgeving zagen ons dan vriendelijk en welwillend aan. Maar de blikken die ik nu krijg zijn anders: koud en afstandelijk.’

Onbekendheid
Een andere ervaring is de ontmoeting met een vrouw met niet-aangeboren hersenletsel die graag iets wil betekenen voor anderen, maar de juiste plek niet kan vinden. In beide gevallen speelt volgens Bluiminck onbekendheid met mensen met een beperking een grote rol.

Begeleiders
‘Mensen met een beperking zijn weinig zichtbaar in de samenleving’, schrijft hij. ‘En hun ondersteuning is het best bewaarde geheim in de zorg. Begeleiders weten hoe ze mensen met een beperking kunnen helpen om zich toch te ontwikkelen, op een manier die ze zelf willen. Hun expertise kan ook veel betekenen voor andere sectoren, zoals de GGZ en de verslavingszorg, waar we graag nauwer mee samenwerken.’