Minister Helder bij Ons Tweede Thuis: een gedeelde missie

Of de kinderen van de minister blij zijn met het werkbezoek aan Dagcentrum Floriande is nog maar de vraag. Want na een gesprek met cliënten Arlette, Ronald en Steven, die wekelijks schoonmaak-en opruimwerk doen bij honk-en softbalvereniging de Pioniers komt ze tot de volgende conclusie: “Jullie zijn ontzettend precies en doen jullie werk goed. Daar kunnen mijn kinderen nog wat van leren. Die zijn niet zo goed in opruimen.” Om hen te laten zien hoe het moet krijgt ze van Steven en Arlette de werkinstructie mee. Die bestaat uit foto’s die stap voor stap laten zien hoe je moet opruimen. En dan is er nog de tip van Arlette: “Ik ben door het werk bij de Pioniers tot de conclusie gekomen dat als iets niet werkt, dat je dat moet kunnen zeggen.”

Bijzonder gesprek

Het bezoek van minister Helder was allesbehalve eenrichtingsverkeer. Dat kwam niet alleen door de cliënten, die gewend zijn dat hun mening gehoord mag worden en dat ze serieus worden genomen, maar ook door de minister zelf. Als cliënt Iris in het atelier twee kunstwerken presenteert die ze heeft gemaakt, komt er onmiddellijk een bijzonder gesprek op gang. Terwijl Iris en de minister samen naar de kunst kijken, komt er een conversatie tot stand zoals die ook kan ontstaan tijdens een lange autorit: open en oprecht, omdat de barrière van elkaar gedwongen aankijken wegvalt.

Kleurige werkkamer

Iris vertelt dat ze soms met zichzelf in de knoop zit en dat ze af en toe wordt overspoeld door haar eigen emoties. Minister Helder reageert door te wijzen op de doornen op één van de werken en vraagt of die symbool staan voor dat gevoel. De stem van Iris, die tot die opmerking zacht en zoekend was, neemt onmiddellijk toe in volume: dat is exact wat ze wilde uitbeelden met de doornen. Op haar andere schilderij heeft ze afgebeeld hoe ze zich soms gevangen voelt tussen twee werelden: haar binnenwereld, en de manier waarop ze naar buiten treedt.

Als duidelijk wordt dat de minister één van de schilderijen mee mag nemen is de keus snel gemaakt. Minister Helder: “Ik herken beide verhalen, ook het verhaal van onmacht als de dingen niet goed gaan. Maar ik herken het meest in het verhaal van verbinding zoeken tussen twee werelden. Het is mijn missie om zorg en zelfstandigheid met elkaar te verbinden. Dit schilderij komt op mijn werkkamer te hangen, om mij te herinneren aan die missie. Ik zal het ook gebruiken als ik mensen op bezoek heb, om met behulp van het schilderij uit te leggen wat ik wil bereiken. Bovendien kan mijn werkkamer wel wat kleur gebruiken. Ik ben pas een paar maanden minister en het is nog een hele saaie kamer. Iets moois aan de muur stond al op mijn verlanglijstje.”

Balanceren tussen zorg en zelfstandigheid

Een balans vinden tussen zorg en zelfstandigheid is ook exact wat Ons Tweede Thuis nastreeft. Vanuit een veilige omgeving kijken of de cliënten stappen kunnen maken op het gebied van zelfstandigheid. Heel goed luisteren en kijken naar wat iemand wil en kan. Iedereen de kans geven om mee te doen aan de samenleving. Als het aan cliënt Reinout ligt, doet hij mee tot in de Tweede Kamer. Hij is goed op de hoogte van de politiek en is zelfs al twee keer met zijn moeder naar de Tweede Kamer geweest.

Reinout: “We zaten op de tribune, dat is zo mooi, daar  zou ik graag nog eens naartoe willen. Ik wil ook graag minister willen worden, maar eigenlijk ook verslaggever; ik kan niet zo goed kiezen.”

De groeten aan Mark Rutte

Ook Caily, die in de kaarsenmakerij van de Floriande werkt, is goed op de hoogte. Ze vraagt aan minister Helder of ze de groeten wil doen aan Mark Rutte. Vlak daarvoor heeft ze gedemonstreerd hoe ze kaarsen maakt. Terwijl ze dat doet, breekt er een klein stukje af van het roosje dat ze aan het maken is. De reactie van de minister zou het motto van het jaarverslag van Ons Tweede Thuis kunnen zijn: “Niet ieder roosje is hetzelfde, ze zijn allemaal mooi.”

Dat  motto geldt volgens sommige cliënten van De Floriande ook voor voetbalclubs. Bij de houtbewerking zitten drie hartstochtelijke voetbalfans op de groep. Omar is zelfs van top tot teen gekleed in Ajax tenue. Dat twee andere jongens voor Feyenoord zijn is geen enkel probleem, als ze maar lekker over voetbal kunnen praten. Ze willen wél nog even van de minister weten voor welke club zij is. Er volgt een diplomatiek antwoord: “Thuis moet ik zeggen dat ik voor FC Den Bosch ben.”

Auto met chauffeur

Als het bezoek ten einde is en de groepsfoto is gemaakt, maakt Reinout van de gelegenheid gebruik om de dienstauto eens goed te inspecteren. Die aanblik geeft de doorslag: ‘Ik word toch liever minister dan verslaggever.” Hij ziet zichzelf wel zitten, in een strak pak achter die geblindeerde ramen. Zijn verzoek aan de chauffeur om een stukje mee te mogen rijden wordt niet ingewilligd. Het alternatief, de minister uitzwaaien valt ook in goede aarde. Samen met Iris, die er persoonlijk voor zorgt dat de minister het kunstwerk voorzichtig in de auto meeneemt, zwaaien ze het bezoek uit. We zwaaien de minister met z’n allen uit. We kijken terug op een mooi bezoek.