Journalist

Ik, Frans Regtien, ben van oorsprong journalist. Ik ben geboren in 1954 in Amsterdam en ik werkte onder andere bij de KRO en de Wereldomroep. Ik gaf les aan de Hogeschool voor de Journalistiek Windesheim in Zwolle.

portretfoto Frans Regtien

In juli 2016 kreeg ik tijdens mijn vakantie in Madrid een hartstilstand. Daardoor is mijn leven ingrijpend veranderd. Elke dag sta ik op in het besef dat ik verder leven moet op een andere manier. Soms moet ik daarom huilen. Dat doe ik dan in stilte. Dat wil zeggen als anderen het niet kunnen horen. Maar verder met dat leven moet ik nu eenmaal. Ik revalideer. Om te bewegen fiets, zwem en wandel ik. Maar er is ook de mentale kant van het verhaal. Die van het huilen.

Gelukkig heb ik het vermogen om dingen op te schrijven. Dat komt door mijn oorspronkelijke vak: de journalistiek. In deze column wil ik mijn gevoelens meer uiten en delen met anderen. Zodat ik leer om niet alleen in stilte te huilen. En om eraan te werken dat het leven niet alleen uit huilen bestaat.

Ik heb een lieve vrouw en een lieve dochter en zoon, die mij helpen. Van wat mij in Spanje is overkomen herinner ik me niets. Van een groot deel van mijn revalidatie ook niet. Eigenlijk beginnen mijn herinneringen weer op te borrelen zo rond Sinterklaas 2016. Dat schrijf ik nu op en nu is oktober 2017. Wat er in die periode, die ruim tien maanden, ongeveer is gebeurd, behoort tot mijn herinnering. Ik ga nu draad weer oppikken. Life goes on!

Mijn dagritme begint bijvoorbeeld met naar de wc te gaan. Gelukkig. Dat geldt voor ieder mens. En zo realiseer ik me dat er zoveel dingen zijn, die we als mens allemaal doen. Bijvoorbeeld douchen of in bad gaan. Om ongeveer half acht komt de thuiszorg. Die doet eigenlijk niet zoveel. Me helpen bij mijn rug afdrogen en een beetje assisteren bij het scheren. Mezelf douchen kan ik zelfstandig, net als tanden poetsen.

Ik kleed mezelf aan. Na ongeveer een kwartiertje ben ik beneden en helpt de thuiszorg met mijn schoenen vast te maken. Daarna eet ik twee boterhammen die mijn vrouw al eerder heeft klaargemaakt en drink ik een glas melk. Het is dan wachten op de taxi, die mij naar de dagbesteding bij Boogh in Amersfoort of Baarn brengt. Onderweg luister ik naar het nieuws. Dat onderdeel van het vak is gebleven.

In deze nieuwe rubriek schrijft Frans Regtien over zijn dagelijks leven en zijn revalidatie. In 2018 in iedere Markant.