De LFB, 25 jaar jong!
Om ervoor te zorgen dat mensen met een beperking de ondersteuning krijgen waaraan zij behoefte hebben, werkt de VGN samen met allerlei andere organisaties. Een bijzonder kleurrijke bloem in dit boeket is de LFB, de organisatie voor en door mensen met een beperking. Zij slagen erin anderen die betrokken zijn bij de ondersteuning van mensen met een beperking op een andere manier naar hen te laten kijken.
Wat doe je als iets niet lukt?
Neem nou dat bijzondere interview in de Nieuwsbrief Participatie van ZonMw. Ellis Jongerius van de LFB blikt daarin terug op haar deelname aan programmacommissie van het onderzoeksprogramma Gewoon Bijzonder, waar zij als ervaringsdeskundige deelnam. Ze had het er niet erg naar haar zin. ‘Er kwamen veel projecten voorbij over problematiek die ik niet heb’, zegt ze in alle oprechtheid. ‘Wat moest ik daar dan over zeggen?’
Toen ze merkte dat ze ’s nachts lag te ‘malen’ over wat er in de commissie gebeurde, besloot ze op te stappen. 'Hoe dat voelde? Jammer, maar ik was ook opgelucht. Wat de programmacommissie van mij vroeg, kan ik niet.’
Een belangrijke les voor ZonMw
Voor de voorzitter van de programmacommissie, Johanna Haanstra, blijkt dit vertrek een belangrijke les te zijn: ‘Gewoon Bijzonder gaat vooral om mensen met een complexe en intensieve zorgvraag. We hebben te makkelijk gedacht dat ervaringsdeskundigen met een licht verstandelijke beperking daar ook iets over konden zeggen. Conclusie: ‘We hadden in het begin meer tijd moeten nemen.’
Een teken van kracht
Dit vind ik nou typerend voor de LFB. Uit een overleg stappen waaraan je naar je eigen oordeel geen zinvolle bijdrage levert, getuigt van moed en zelfbewustzijn. Het is een teken van kracht. Maar daar laten de mensen van de LFB het niet bij. Ze kijken ook welke lessen zij en hun gesprekspartners er voor de volgende keer uit kunnen trekken. En Ellis neemt nu met succes deel aan de klankbordgroep van hetzelfde onderzoeksproject, in plaats van de programmacommissie. Daar voelt ze zich wel prima op haar plek.
Informele ontmoetingen bij het koffiezetapparaat
Deze week viert de LFB dat ze 25 jaar bestaat. Dat is een hartelijke felicitatie waard. Vanuit de VGN, maar ook vanuit mijzelf. Tot mijn grote vreugde is een deel van jullie organisatie bij ons gehuisvest. Wij delen een aantal ruimten en een koffiezetapparaat, waar ik jullie ook informeel ontmoet. Als ik daar aankom, ben ik in gedachten vaak bezig met:
- plannen voor de toekomst
- problemen die moeten worden opgelost
- of gewoon mijn volgende afspraak.
Met van alles dus, behalve het moment zelf. Dan zetten jullie me met een grap of een persoonlijke noot weer met mijn voeten op de plek waar ik ben: het heden. Weg uit het hoofd, meer vanuit het hart, zo maak je gemakkelijker contact. Dank daarvoor.
We staan aan een begin
Ik denk dat die eerste 25 jaar nog maar het begin zijn. De gehandicaptenzorg kan nog veel leren van jullie ervaringskennis. Maar laten we, VGN en LFB samen, ook buiten de grenzen van de sector kijken, want onze toekomst ligt in de samenleving. Dat betekent: wonen, arbeid en onderwijs – allemaal sectoren waarin jullie ervaringsdeskundigheid kan worden ingezet, om ze beter toegankelijk te maken. Zodat iedereen straks kan meedoen. Op zijn of haar eigen manier.
PS
De week na het jubileum maakte de LFB bekend, dat ze een nieuwe directeur heeft: Ellis Jongerius, over wie ik hierboven al schrijf. Nog een felicitatie dus. Ik verheug me op de samenwerking!
Informatie
Lees hier meer over het jubileum van de LFB.
Lees hier de Nieuwsbrief Participatie van ZonMw.
