‘Alleen ga je misschien sneller, maar samen kom je verder’
Wat merken we van Visie 2030 in de praktijk? Samen met een groot aantal VGN-leden, mensen met een beperking, hun netwerk, professionals en maatschappelijke partners ontwikkelde de VGN een toekomstvisie. Het hart van die visie is dat Nederland in 2030 een samenleving heeft waarin gewoon meedoen centraal staat. Wat zien we daarvan in de praktijk? In deze blog geeft Rick Brink, voormalig minister van Gehandicaptenzaken en nu directeur Belangenbehartiging bij Stichting Studeren & Werken op Maat en ondernemer, zijn visie.
Zelf heb ik een lichamelijke beperking: Osteogenesis Imperfecta. Deze aandoening zorgt ervoor dat ik een klein mens ben, gebonden ben aan een elektrische rolstoel en relatief snel mijn botten breek. Ondanks dat probeer ik alles uit het leven te halen. Mijn ouders hebben mij dan ook altijd gestimuleerd om onbeperkt mee te doen.
Een leuker leven
Naarmate ik ouder word en bij KRO-NCRV de titel Minister van Gehandicaptenzaken kreeg, ontdekte ik dat meedoen voor heel veel mensen met een beperking niet vanzelfsprekend is. Ik vind het dan ook prettig dat ik mijn steentje kan bijdragen, en dat Visie 2030 er is. ‘Mensen met een beperking hebben best een leuk leven, maar ze willen nog een veel leuker leven hebben’, hoorde ik VGN-voorzitter Boris van der Ham ooit zeggen. Visie 2030 gaat daar ongetwijfeld bij helpen.
We zijn er nog niet
Mensen met een beperking worden in dit land nog te vaak gezien als mensen die alleen maar een zorgvraag hebben. Dat is natuurlijk niet zo. Het zijn mensen net als ieder ander. Mensen die willen participeren in de samenleving, op een manier die bij ieder van hen past. Hoe graag we Nederland ook een inclusieve samenleving willen zijn, we zijn nog lang niet zo ver.
Begin bij de jongste generatie
Visie 2030 spreekt over het streven naar een handicapvriendelijke samenleving. Ik ben daar natuurlijk een groot voorstander van. Maar waar moeten we dan beginnen? In mijn beleving bouw je een inclusieve samenleving op vanuit de allerjongste generatie: kinderen. Bij kinderen ontstaat bewustwording, contact en kan men gemakkelijker leren dat niet iedereen eruitziet zoals jijzelf. Daarom pleit ik sterk voor inclusiever onderwijs en betere onderwijskansen voor mensen met een beperking, in een zoveel als mogelijk reguliere schoolsetting. Regulier waar het kan, speciaal waar het moet.
Een goede fundering neem je de rest van je leven mee
Zelf ben ik altijd naar het reguliere onderwijs gegaan en dat is misschien wel alles bepalend geweest voor de rest van mijn leven. Ik groeide op in de buurt waarin ik woonde en was onderdeel van het normale, sociale leven. Dat willen we natuurlijk voor alle mensen met een beperking. De mensen zagen mij ook niet als Rick in de rolstoel, maar eerder als Rick die de beste vriend was van Dennis. En tot op de dag van vandaag is dat zo. Een goede fundering, neem je de rest van je leven mee: bij de start van een opleiding, het aangaan van vriendschappen en relaties of misschien wel het huren of kopen van een huis.
Laat je niet tegenhouden
Mijn eigen leven staat volop in het teken van participatie en daar ben ik dankbaar voor. En tegen alle mensen die een beperking hebben zou ik willen zeggen: laat je nooit tegenhouden wanneer iemand zegt dat je iets niet kan. Probeer het beste uit jezelf te halen. En als het even niet lukt? Vraag dan hulp aan iemand die je verder wil helpen. En werk samen! Want alleen ga je misschien wel sneller, maar samen kom je veel verder!’
Deze blog is onderdeel van de doorgeefrubriek 'De visie van...' waarin een groot aantal mensen binnen en buiten de gehandicaptensector hun visie geeft op Visie 2030.
