Vragen stellen

Tussen cliënten en medewerkers in de gehandicaptenzorg bestaan vaak langdurige relaties. Daarin kunnen vertrouwen, veiligheid en nabijheid worden geboden, wat heel belangrijk is voor warme zorg. Maar er schuilt ook een risico in, namelijk dat van de gewoonte: zo doen we het nu eenmaal al jaren. Juist de gehandicaptensector moet veiligheid en continuïteit bieden en tegelijk open staan voor innovaties, nieuwe inzichten en ongemakkelijke vragen.

Zoals: wat is de opbrengst of de toegevoegde waarde van het werk dat jullie doen? Wat levert het op? Zowel betrokkenen, bijvoorbeeld familieleden, als de buitenwereld, waaronder verzekeraars en financiers, willen weten waarop de keuzes die worden gemaakt zijn gebaseerd. Is de begeleiding of behandeling gebaseerd op kennis, ervaring, of louter gewoonte?

Er wordt er in de sector steeds meer kennis ontwikkeld en komen er nieuwe methoden beschikbaar. Uit verschillende artikelen in deze Markant, blijkt dat je er dan nog niet bent. Pas als je samen met begeleiders, cliënten, en hun netwerk gaat kijken of en hoe je nieuwe methoden kunt toepassen - in welk geval ze relevant zijn en in welk geval je beter iets anders kunt toepassen -  wordt het levende kennis.

Een belangrijk onderdeel van het vernieuwde kwaliteitskader voor de sector zijn de teamreflecties. Hierin stellen begeleiders elkaar vragen. Waarom werken we op deze manier? Wat is onze  toegevoegde waarde aan de kwaliteit van bestaan van de mensen die we ondersteunen? Het zijn dezelfde vragen als die de betrokkenen en de buitenwereld stellen. Ik ben benieuwd naar de antwoorden.

FRANK BLUIMINCK DIRECTEUR VGN
FBLUIMINCK@VGN.NL
TWITTER @FRANKBLUIMINCK