Verbinding

Leiderschap was nodig om visie (waar gaat het naar toe?) te vertalen naar strategie (hoe gaan we dat organiseren?) en daarbij de verbinding tussen cliënten, familie, vrijwilligers en medewerkers te behouden. Het was hard werken en we beschikten over veel individuele kwaliteiten. Ik realiseerde me echter al snel dat het niet om het individu en zijn kwaliteiten gaat, maar om het collectief. En dan komt het op verbinden aan.

Er kwam veel energie los om de beoogde veranderingen te willen bereiken. Ik ging er voor! Het gehele proces was enerverend en ingrijpend, maar gaf mij ook een kick! De euforie werd echter wel verstoord door opvattingen over de gekozen tactiek, om maar eens in sporttermen te spreken. Er was ook kritiek. Dat riep mijn irritatie op en ik ging nogmaals uitleggen waarom we voor deze tactiek hadden gekozen. Ik wilde de ander overtuigen. Ging ik voor mijn gelijk? Ik luisterde wel, maar hoorde ik de ander ook? Ging het bij de ander om gelijk krijgen of vooral om gehoord worden? Maakte ik nog verbinding? Het was een intensieve en soms ook verwarrende periode. Toonde ik nog leiderschap?

Ik ben als persoon niet extravert, hoef niet per se het hoogste woord te hebben, maar als het moet, dan sta ik er wel. Dat weten anderen ook. Ik heb ervaren dat ik in mijn euforie ook kwetsbaar ben en gevoelig voor kritiek. Een indringende ervaring. Deze ervaring heeft mij laten zien hoe moeilijk het is om dichtbij je eigen stijl te blijven en rust te bewaren. Verbindingen maken is hard werken. Openstaan voor kritiek en feedback doet soms pijn.

Leiderschap: ik ben daar heel bewust mee bezig. Ik ervaar dat ik elke keer weer leer. Juist door in verbinding te blijven, kan ik ook mijn leiderschap ontwikkelen. Veranderingen, maar niet zonder verbinding. Een leven lang leren!