‘Ik ben trots op mezelf’

In de gang van haar huis in Schiedam, hangt een spiegel in een antieke lijst. Marianne: ‘In die lijst zat een schilderij dat bij mijn grootouders hing. Mijn vader heeft er een spiegel in gezet en hem mij cadeau gegeven.’
Ze vindt het belangrijk er verzorgd uit te zien. ‘Ik kijk graag naar mezelf in de spiegel. Met aandacht, niet kritisch of vanuit onzekerheid. Als eerste zie ik de linkerkant van mijn gezicht. De kracht zit links. De rechterkant krijgt minder aandacht, dat oog hoeft niet opgemaakt te worden.’
Marianne studeerde gezondheidswetenschappen. Ze heeft gewerkt in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Nu is ze gedragswetenschapper bij Stek Jeugdhulp in Rotterdam.
‘Ik ben geworden wie ik wilde worden. Ik ben een doener, laat me niet afleiden of afschepen. Als je iets graag wilt en het met een open en eerlijke blik tegemoet treedt, dan kom je er ook.’
‘Als kind was ik onzeker en ben ik wel gepest, ook omdat ik slim was. Ik snapte het niet. Maar ik dacht al snel, het is hun probleem. Ik heb nooit tegen mensen opgekeken. Ik heb wel bewondering voor mensen die zich helemaal geven aan een bepaald project, bereid zijn daar alles voor op te geven. Als ik het zou willen, zou het me nog niet lukken.’
Marianne is gelukkig met haar man en kind. ‘We kunnen zijn wie we willen zijn. Ik gun het anderen ook om zich zo te voelen.’

Marianne de Ranitz schreef het kinderboek Koen & Dapper over neurofibromatose, een aandoening die onder andere een neurofibroom in het gezicht kan veroorzaken, zoals bij Marianne zelf het geval is. Dit boek kan kinderen helpen beter te begrijpen wat de ziekte inhoudt en er met anderen over te praten. Het is te bestellen via www.neurofibromatose.nl onder nieuws.