‘De mensen leerden elkaar beter kennen’
Ook dit jaar kwamen er in de week van 12 juni een hoop prikkelende ontmoetingen (Prokkels) tot stand. Vele organisaties, bedrijven en studenten organiseren samen met mensen met een verstandelijke beperking allerlei activiteiten om elkaar beter te leren kennen. Het mooie aan de Prokkelweek is dat deze leidt tot nieuwe inzichten en duurzame contacten.
Marian Geling, landelijk projectleider van de Prokkelweek, kent een voorbeeld van een woongroep waar regelmatig klagende buren aan de deur kwamen. Om de spanningen weg te nemen werd er in de Prokkelweek het Doe Je Mee?-spel georganiseerd. ‘De mensen leerden elkaar beter kennen en zo kwam de buurt erachter dat het standaard rumoer op de vrijdag het gevolg is van het wekelijkse filmavondje’, vertelt Geling. ‘En ja, bij een spannende scène wordt er natuurlijk enthousiast geschreeuwd! Na deze verhelderende ontmoeting hoorden de jongens en meisjes niet meer zo vaak de deurbel. Behalve als een lieve buurvrouw op vrijdag even wat frisdrank kwam brengen…’
Politie
Een ander ontroerend voorbeeld deed zich voor in het Groningse Froombosch. In een Italiaans restaurant kwamen drie politieagenten en drie jongeren met een leerachterstand en een strafblad samen om een kookworkshop te volgen. Marian: ‘Toen de agenten met hun dienstauto aankwamen en in vol ornaat uitstapten, stond één van de jongeren gelijk stijf van de spanning. Maar in de keuken werd de sfeer al snel relaxter en kwamen de gesprekken op gang. De agenten wilden graag meer weten over het hoe en waarom omtrent hun strafblad. Illegaal vuurwerk, luidde een van de antwoorden. Goh, dat deed ik vroeger ook, biechtte een agent op. En zo kan het gebeuren dat van twee mensen met dezelfde streken er één een diploma en de ander een strafblad op zak heeft. Omdat de één goed kan inschatten wanneer je moet wegwezen en de ander dat vermogen niet heeft. Dat was voor de agent een belangrijk inzicht.’
Auto
Ook in de pauze zat de sfeer er goed in. De rokers bleken geen sigaretten meer te hebben, waarop een agent voorstelde om met de auto ergens een pakje te scoren. Dat liet een van de jongeren zich geen twee keer zeggen. Maar dan wilde hij wel voorin, want ‘op de achterbank had-ie al vaak genoeg gezeten’.
