Tijdelijk lage WW-premie bij urenuitbreiding vast contract

Via deze brief heeft de Staatssecretaris onlangs het onderzoek ‘Mogelijkheden om flexibiliteit te realiseren binnen de lage WW-premie’ aangeboden aan de Tweede Kamer. Bij de behandeling van de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) was toegezegd onderzoek te laten verrichten naar eventuele mogelijkheden om de hoge WW-premie te omzeilen.

Per 1 januari 2020 is de WAB in werking getreden. Deze wet beoogt de balans tussen zekerheid en flexibiliteit op de arbeidsmarkt te herstellen. Dit wordt onder andere gerealiseerd door de premiedifferentiatie in de WW. Werkgevers betalen de lage WW-premie voor arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd en de hoge WW-premie voor de overige (flexibele) arbeidsovereenkomsten. Dit betekent dat een werkgever voor tijdelijke arbeidsovereenkomsten en oproepcontracten de hoge WW-premie betaalt.

Bij de totstandkoming van de WAB is er bewust voor gekozen om contractflexibiliteit, zowel in uren als in duur van de arbeidsovereenkomst, onder de hoge WW-premie te laten vallen. Dit betekent dat werkgevers bij een tijdelijke urenuitbreiding (een uitbreiding van de contracturen valt niet onder de 30% herzieningssituatie) de hoge WW-premie moeten betalen. Tot nu toe is er in de voorlichting van het Ministerie van SZW en de Belastingdienst vanuit gegaan dat een tijdelijke urenuitbreiding altijd kwalificeert als een tweede arbeidsovereenkomst. Uit een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep blijkt echter dat een tijdelijke urenuitbreiding niet altijd is aan te merken als een tweede arbeidsovereenkomst. Dit betekent dat een tijdelijke urenuitbreiding onderdeel kan zijn van een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. De onderzoekers geven verder aan dat de wet- en regelgeving geen uitsluitsel geeft over de vraag wat de precieze scheidslijn is tussen een oproepovereenkomst en een niet-oproepovereenkomst.

De Staatssecretaris is op dit moment de verduidelijkingen van de oproepdefinitie en de tijdelijke urenuitbreiding concreet aan het uitwerken samen met UWV en de Belastingdienst. Het streven is om de gewijzigde regelgeving met ingang van 1 januari 2023 in werking te laten treden. Voor werkgevers betekent dit concreet dat ze tot inwerkingtreding van de nieuwe regelgeving, die voorzien is voor 1 januari 2023, een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd (met instemming van werknemer) tijdelijk kunnen uitbreiden, zonder dat dit een tweede arbeidsovereenkomst of oproepovereenkomst wordt. Tevens mogen werkgevers over alle uren van deze arbeidsovereenkomst de lage WW-premie (blijven) afdragen. Vanaf het moment dat de nieuwe regelgeving ingaat is de werkgever gedurende een tijdelijke urenuitbreiding wel de hoge WW- premie verschuldigd. Werkgevers die vanaf 2020 enige tijd de hoge WW-premie hebben toegepast omdat ze een bestaande arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd tijdelijk hebben uitgebreid of een tweede arbeidsovereenkomst hebben gesloten, kunnen de hoge WW-premie met terugwerkende kracht corrigeren. Werkgevers worden via het kennisdocument premiedifferentiatie WW geïnformeerd hoe ze dit kunnen doen. Dit kennisdocument is nog niet gepubliceerd. Wel staat op de website van de Belastingdienst een toelichting op het gewijzigde standpunt over de tijdelijke urenuitbreiding. Hierin wordt aangegeven dat de tijdelijke urenuitbreiding soms nog wel een aparte arbeidsovereenkomst is waarop de hoge AWf-premie van toepassing is, namelijk in de volgende situaties:

• De werkzaamheden of arbeidsvoorwaarden voor de urenuitbreiding verschillen wezenlijk van die van de bestaande arbeidsovereenkomst.
• U bent met de werknemer voor de urenuitbreiding expliciet een aparte arbeidsovereenkomst overeengekomen.