Symposium ‘The next big thing, will be a lot of small things’

Met veel passie sprak dr. Rachel Perkins over haar ervaringen met de geestelijke gezondheidszorg, als klinisch psycholoog maar ook als ervaringsdeskundige. Thema’s als bejegening, privacy en effectiviteit van behandeling,  bracht zij op basis van haar unieke en persoonlijke ervaringen onder de aandacht. Perkins stelt daarbij kritische vragen. Hoeveel tijd en woorden besteden we aan het beschrijven van mogelijkheden en krachten van mensen versus problemen en dysfuncties? Zien we de patiënt als een verzameling van symptomen die zorg nodig heeft, of zien we de patiënt als een mens met een baan, familie en vrienden zoals een ieder? Een gebrek aan verwachtingen is volgens Perkins ontmoedigend voor de dromen en aspiraties van ieder mens. Samengevat, nodigt Perkins uit tot een transformatie in het denken en kijken van professionals binnen de (geestelijke) gezondheidszorg.

Een inkijkje in de huidige beleidsplannen binnen het ministerie van VWS werd geboden door drs. Marie Claire de Vries. Binnen de langdurige zorg is de gehandicaptenzorg vooruitstrevend. De wijze waarop wordt toegewerkt naar de inzet van ervaringsdeskundigen en de samenwerking binnen de sector maar ook tussen de verschillende sectoren is toonaangevend, aldus de Vries. Doorontwikkeling van bestaande kennis en aandacht voor structurele samenwerking tussen onderzoek en praktijk staat hoog op de agenda van VWS.

Prof. dr. Petri Embregts inspireerde het publiek met haar visie op kennisontwikkeling en kennisdeling binnen de gehandicaptenzorg. De titel The next big thing, will be a lot of small things staat voor Embregts symbool voor de huidige uitdagingen waar de sector voor staat. In de afgelopen jaren zijn in de praktijk, wetenschap, onderwijs en beleid belangrijke stappen gezet waardoor grote thema’s als zelfbepaling, cliëntperspectief, kennisontwikkeling en academisering van de sector niet meer weg te denken zijn. Henriette Sandvoort (LFB) lichtte deze thema’s vanuit haar eigen ervaringen op inzichtelijke wijze toe. Maar hoe gaan we zelfregie nu ook daadwerkelijk vormgeven, aldus Embregts. Wat vraagt dat van ons, maar ook van professionals en mensen met een verstandelijke beperking zelf? Wanneer we kennis ontwikkelen, willen we deze ook delen. Maar met wie en hoe? Welke rol kan ervaringsdeskundigheid hierbij spelen? Embregts riep op om op een systematische wijze en in verbinding met eerdere (ervarings)kennis te denken over de nieuwe vragen die voor ons liggen en deze niet ad hoc, maar vanuit een structurele infrastructuur zoals een academische werkplaats te beantwoorden.

Samen met mensen met een verstandelijke beperking en professionals uit onderwijs en de zorgpraktijk verzorgden onderzoekers van de AWVB de parallelsessies in het middagprogramma. De kleine stappen die wetenschappers samen met mensen met een verstandelijke beperking, hun verwanten en professionals zetten op weg naar de academisering van de sector, werden binnen deze sessies zichtbaar. Op overstijgend niveau was onder meer aandacht voor doorontwikkeling van ‘good practices´ naar ‘evidence-based practice’ en het bouwen van (nationale) structurele samenwerkingsverbanden tussen wetenschap, onderwijs en zorgorganisaties De middag werd feestelijk afgesloten met de uitreiking van twee prijzen welke verbonden zijn aan deze Academische Werkplaats, te weten de Anton Došen Scriptieprijs en de Jan van der Kruis Innovatieprijs.