SDW Zorg: Tranen van ontlading in de kletstent
In de serie 'Hoe gaat het nu bij' laten we organisaties in de gehandicaptenzorg aan het woord over de versoepeling van de bezoekregeling. En over de manier waarop ze het aantal besmettingen onder cliënten en medewerkers proberen te beperken. In deze aflevering: woonlocatie De Lindenberg in Wouw (Noord-Brabant) van SDW Zorg.
'Ik heb lekker gekletst. Zoveel dat niemand er tussen kon komen', vertelt Marion Hoevenaars nadat ze eindelijk weer eens heeft bijgepraat met een van de vrijwilligsters van woonlocatie De Lindenberg. Marion ontmoette haar handwerkjuffrouw in de kletstent die SDW Zorg op het binnenterrein van de locatie heeft geïnstalleerd. 'Ik vond het superleuk om haar weer te zien', vertelt Marion.
Dubbel risico
Het was dan ook alweer even geleden dat Marion haar familie en de vrijwilligsters van De Lindenberg heeft ontmoet, zoals dat ook geldt voor de andere bewoners, want sinds de corona-uitbraak ging de locatie op slot. 'Bij ons wonen 17 oudere cliënten met een verstandelijke beperking. Een doelgroep die zelf kwetsbaar is, maar vaak ook een ouder netwerk heeft. Hier geldt dus een dubbel risico', vertelt Denise Akkermans, unitmanager. 'We willen we geen enkel gezondheidsrisico lopen, dus werd bezoek niet toegestaan.'
Echt contact is broodnodig
De maatregelen duren nu wel erg lang, zegt Denise. 'We merken dat de jongere generatie op andere woonlocaties veel eerder geneigd is om de grenzen van het toelaatbare op te zoeken. De oudere generatie berust zich wat makkelijker in de maatregelen, maar de behoefte aan contact met familie wordt daar niet minder om. Telefonisch contact met verwanten is leuk, net als allerlei creatieve ontspanningsmomenten die we hebben bedacht, maar echt contact is broodnodig.' Daarom liet SDW Zorg bij zeven van haar woonlocaties verspreid over Noord-Brabant zogenaamde kletstenten installeren, waaronder bij De Lindenberg.
Ans of José?
Bij deze locatie werd een partytent op het binnenterrein geplaatst. Een tent die in twee delen is verdeeld door een plastic, maar doorzichtig scherm. In het ene deel neemt de bewoner plaats, in het andere deel maximaal twee bezoekers. Juist voor bewoners met een visuele beperking is een plastic scherm fijn, zoals voor Margareth Bastiaanse. Ze zit juichend in de tent als haar zus binnenkomt, maar ze is slechtziend en wil voelen wie van haar zussen in de tent voor haar zit. Ze voelt aan het plastic. 'Ans?' Nee, zus José. Maar ook daarvoor gaan de handen in de lucht: 'hoi, hoi, hoi!'
Ontlading
Een bezoek mag maximaal een half uur duren, zodat er meerdere bezoeken per dag gepland kunnen worden, maar er ook voldoende tijd is voor het schoonmaken en het luchten van de tent. 'Zo kunnen we veilige ontmoetingen tot stand brengen.' De kletstent staat er nu een week. Bij de eerste bezoeken was de ontlading erg groot, vertelt Denise. 'Zowel bij onze bewoners als bij de familie. Er zijn heel wat traantjes gelaten. Wat hebben de mensen elkaar ontzettend gemist en wat is het dan fijn om elkaar weer te zien.'
Hoe gaat het nu bij...
In de serie Hoe gaat het nu bij... leest u ook de verhalen over andere instellingen in de gehandicaptenzorg ten tijde van corona.