Geestelijk verzorgers in de gehandicaptenzorg doen oproep: ‘Even geen plannen’
Medewerkers in de gehandicaptenzorg moeten herstellen van wat er sinds de coronacrisis is gebeurd, voordat zij nieuwe plannen kunnen maken. Dat zeggen geestelijk verzorgers van drie organisaties, die de wanhoop van nabij meemaakten.
Deze oproep is te lezen in een thema-artikel in het augustusnummer van Markant.
Reflectie in plaats van jaarplannen en stippen op de horizon
‘We praten over corona alsof het alweer achter ons ligt, maar dat is niet zo’, zegt Karin Seijdel, geestelijk verzorger bij Severinus. ‘Ik voel dat de tranen nog hoog zitten. Neem de plaats, de ruimte en de tijd. Dát is wat we nu moeten doen. Eerst herstellen, voordat we weer gaan herstructureren en stippen op horizonnen zetten.’
Haar collega Jaap Overeem, van Talant, vult aan: ‘Anders laten we ons wéér de adem benemen. Er is zoveel in beweging. Mensen die wissels omzetten, andere baan, andere relatie, anders met de tijd omgaan. Dat moeten we laten bezinken.’
En Linda Evers, van Cello verzucht: ‘Al die kaderbrieven, jaarplannen en andere dingen, laat ze nu even voor wat ze zijn. Zet de datum van dit jaar boven de plannen van vorig jaar en neem de tijd voor reflectie.’
Vaker naar het uitvaartcentrum dan naar de supermarkt
Voor de geestelijk verzorgers zelf betekende het begin van de coronacrisis ‘keihard werken’. Vanuit het coronahuis waar Talant cliënten met corona verzorgde, onderhield Overeem met zijn collega’s de contacten met woningen, familie en managers: ‘Soms wel tachtig telefoontjes op een dag. Zo intens. Als ik dat een paar dagen gedaan had, moest ik eerst een dag slapen. En dan weer door. Het was hollen én stilstaan. En voor beiden zijn we niet gemaakt.’
Evers bood palliatieve zorg en begeleiding in woningen waar cliënten zouden sterven. Seijdel verzucht: ‘Ik werkte keihard, kwam rond de feestdagen vanwege alle overlijdens vaker bij de Dela dan bij de supermarkt.’
Wanhoop van medewerkers en cliënten
Toen Seijdel met Pasen langsging bij woningen om een plantje te brengen, sloeg de ‘wanhoop van medewerkers en cliënten’ haar in het gezicht. ‘Dat blijft me bij.’ Overeem zag dat zorgmedewerkers veel te lang doorgingen: ‘Dan maakte ik een wandeling met iemand en zei ik: volgens mij gaat het niet meer. Je moet nu even stoppen. Anders ga je stuk.’
Ook voor bestuurders is het zwaar
De oproep van de geestelijk verzorgers om tijd te nemen voor reflectie, geldt ook de bestuurders van de zorginstellingen. Seijdel: Zij hebben zo veel gedaan in deze coronaperiode. Ze zijn er geweest voor collega’s, gaven informatie, moesten moeilijke beslissingen nemen. Daar heb ik veel respect voor, maar het is ook zwaar. Ook zij hebben tijd nodig.’
Informatie
Lees hier het artikel uit Markant.
