Gehandicaptenzorg gaat nieuwe ervaringen opdoen in het omgaan met bezoek

Wat is de beste manier van omgaan met angst?, vraagt VGN-directeur Frank Bluiminck zich af. Volgens hem is dat het opdoen van ervaring. De vernieuwde bezoekregeling voor de gehandicaptenzorg daagt organisaties daartoe uit. Helaas kost dat wel tijd. Daarom vraagt hij ook om begrip en geduld.

drier personen aan tafel bij Middin Haagsche Bluf

De geactualiseerde bezoekregeling is een kleine stap, maar wel een betekenisvolle

Voor iedereen die betrokken is bij de gehandicaptenzorg, werd in de afgelopen weken het verdriet zichtbaar van mensen met een beperking en hun familieleden en vrienden, omdat zij elkaar niet of nauwelijks kunnen ontmoeten. Daarom zouden we graag een grote stap zetten naar meer mogelijkheden. Helaas is de vernieuwde bezoekregeling die de VGN vandaag heeft gepubliceerd slechts een kleine stap. Maar het is wel een betekenisvolle.

Vergroot de mogelijkheden van het ‘tenzij’

De nee-tenzijregeling is niet veranderd in een ja-mitsregeling, want zover zijn we nog niet in het opdoen van ervaring met het coronavirus. Maar de actualisatie biedt wel ruimte om de koeienletters van het ‘nee’ te verkleinen en de mogelijkheden van het ‘tenzij te vergroten. Voor groepen die minder risico’s lopen, zoals mensen die begeleid zelfstandig wonen en kinderen onder de twaalf jaar, komen meer mogelijkheden om bezoek te ontvangen. Helaas niet voor kinderen die medisch gezien kwetsbaar zijn, zoals kinderen met zeer ernstige en meervoudige beperkingen.

Oorspronkelijke nee-tenzijregeling was ons eerste antwoord

Duidelijk is dat het coronavirus langere tijd onder ons zal zijn. Dat betekent dat we als sector moeten leren omgaan met het risico. De oorspronkelijke nee-tenzijregeling was ons antwoord op de schrik die de eerste besmettingen ons aanjoegen. In de praktijk pakte deze regeling om begrijpelijke redenen vaak uit als een duidelijk ‘nee’ en was er voor het ‘tenzij’ weinig ruimte.

Er is meer kennis opgedaan over het coronavirus…

Inmiddels zijn we in een nieuwe fase beland. Er zijn meer beschermende middelen en tests beschikbaar, er is meer kennis over de besmetting door het virus opgedaan, en we weten meer over de effectiviteit van de maatregelen ertegen. Zodra de aanwezigheid van het virus ergens is vastgesteld, weet iedereen in de gehandicaptenzorg wat hem of haar te doen staat.

…maar er is meer onderzoek nodig

Tegelijkertijd zijn er helaas nog veel vragen waarop we het antwoord niet weten. Bijvoorbeeld naar de ziektelast van mensen met uiteenlopende beperkingen. Wat betekent een mogelijke besmetting voor hen? We hebben tijd nodig om daar samen met andere partijen, zoals cliëntenorganisaties en het ministerie van VWS, meer  onderzoek naar te (laten) doen.

Rekening houden met de veiligheid van bewoners en medewerkers

Daarnaast moeten we ook rekening houden met de veiligheid van medebewoners van mensen met een beperking. En natuurlijk ook met die van onze medewerkers. Zij willen zelf niet besmet raken, maar het virus ook niet overdragen op hun cliënten en op hun eigen gezinnen.

‘Ruimtemakers’ bundelen hun ervaringen

Intussen doen we binnen de sector wel eerste ervaringen op met nieuwe manieren om bezoek te ontvangen, bijvoorbeeld in bezoekershuizen of praathuizen. Misschien kan er meer dan we dachten? De organisaties die hiermee al aan de slag zijn gegaan vragen we hun ervaringen als ‘ruimtemakers’ te delen. Samen met onderzoekers gaan zij nieuwe mogelijkheden ontwikkelen. Tenslotte beschouwen we het zoeken naar mogelijkheden altijd al een kerncompetentie van de gehandicaptenzorg.

Het zoeken naar nieuwe mogelijkheden is onze uitdaging

In het omgaan met angst is beheersing vaak onze eerste reflex. Daarna gaan we kijken wat tòch de mogelijkheden zijn. De beste manier van omgaan met angst is volgens mij het opdoen van ervaring. In de nieuwe fase in het omgaan met het coronavirus is dit onze uitdaging. Ik hoop dat het ‘tenzij’ zich uitvouwt als een brede paraplu, waaronder veel nieuwe mogelijkheden zich ontwikkelen. En ik roep iedereen op hun ideeën daarover met ons te delen.

Laten we in gedachten dichtbij elkaar blijven staan

Helaas kost dat wel tijd. Daarom vraag ik iedereen die zijn of haar kinderen, ouders of andere verwanten nog niet kan ontmoeten, om begrip en geduld. Ook als de vernieuwde regeling nog niet is wat u had gehoopt. We hebben elkaar nodig. Nu we elkaars hand helaas vaak niet letterlijk kunnen vasthouden, is het belangrijk dat we in gedachten dicht bij elkaar blijven staan.

Informatie

Heeft u ideeën voor nieuwe mogelijkheden in het omgaan met bezoek? Stuur dan een e-mail aan corona@vgn.nl.