Fietsen

Het feit dat ik hierdoor sinds de zomer fietstochtjes kan maken geeft mij een stuk meer mobiliteit. Ik was al gewend om op de hometrainer (zowel thuis als bij de revalidatie op de vestiging van Boogh) een eindje te fietsen, maar dit zorgt voor nog veel meer afwisseling in mijn dagelijks leven. Heerlijk om in de natuur te zijn  Het blijft wel een spannende bezigheid om aan het verkeer deel te nemen. Dan heb ik het voornamelijk over het moeten anticiperen.
‘Dan gaan we nu naar links!’, roept mijn vrouw. Over wat rechts en links is, daar moet ik wel even over nadenken. Fietsende schoolkinderen en e-bikes zijn soms ook een gevaar voor me. Afstappen van de fiets of mijn hand uitsteken - daar moet ik ook even de concentratie en ruimte voor nemen. Over ruimte gesproken: je neemt als enigszins gehandicapte verkeersdeelnemer meer ruimte in beslag dan anderen. Andere verkeersdeelnemers staan daar niet bij stil, zo merk ik aan de reacties. Mopperen, bellen, of toeteren.

Bospaden kunnen soms een stuk smaller zijn dan je denkt. En dan zijn er de takken die enigszins in de weg liggen. Honden op de hei liggen soms op de loer, voor je gevoel, of hollen op je af . Een bocht nemen kost meer moeite dan je denkt.
En soms gaat het mis. Onlangs ben ik gevallen met de fiets en dat leverde me een bult en schaafwonden op. De winter komt er aan. Dat betekent hoe dan ook meer oppassen in het verkeer, dat weet ik nu al. Maar alles went en oefening baart kunst.

Journalist Frans Regtien schrijft in deze rubriek over zijn dagelijks leven en zijn revalidatie na zijn hartstilstand in 2016.