Wakker worden

Aan cliënten van Abrona is gevraagd om gedichten te maken over hun dromen over wonen. Waar je woont, hoe je woont, de inrichting van je woning. Allemaal zaken die van waarde zijn en mede bepalen of je je gelukkig voelt waar je woont. Ik heb het zelf ervaren doordat we met ons gezin enkele malen zijn verhuisd en weer moesten wennen aan de woning. En dat wennen is voor iedereen anders.

Hoe zit dat eigenlijk met dat gelukkig voelen als je thuis een huis is bij een zorgorganisatie? Ruim zestig gedichten mocht ik ontvangen. Ze zijn indringend en ontroerend.

Is groot
Als je zelf klein bent
Denken over vroeger
Doet zeer
Weet je… ik weet het niet meer.

Rietje Rambach

Blij ben ik
Dat het vroeger voorbij is
Ik ben tevree
Met mijn grote tv
Een eigen kamer voor mij
Daar aan denken, maakt mij blij
Mijn eigenste plek
Geef ik nooit op
Ben toch niet Gek 

Teun Brouwer

Ook bestuurders hebben gedroomd over huisvesting voor cliënten. Dromen die geen droom zijn gebleven. Het vraagt vaak veel inspanning om nieuw- of verbouwprojecten te realiseren voor mensen met een beperking. Ik ben blij dat mijn voorgangers groot gedroomd hebben. Lef hebben gehad om van dromen werkelijkheid te maken. Vanuit de overtuiging dat wonen een belangrijke bijdrage is voor kwaliteit van leven. Dat de veranderende visie op zorg mede geconcretiseerd wordt door de kwaliteit van de huisvesting. Van buiten of naast de samenleving naar in de samenleving. Naar meedoen. Maar de in het verleden opgedane ervaringen zijn er ook nog.

Lange gangen om te boenen
Slaapzalen en heel vroeg op
Plankje voor je spullen
Het vlees moet het eerste op
Eten met zo velen
Geen eigen plek
Nooit eens verwend
Dat weet ik nog
Wanneer je bijna tachtig bent.

Truus Bogers

Zie ook de documentaire ’90 jaar Sterrenberg, van instellingsterrein naar gewone woonwijk’

via abrona.nl. Geïnteresseerd in de gedichtenbundel ‘woondromen’ van Abrona? Stuur een mail naar bestuursecetariaat@abrona.nl.