‘De gehandicaptenzorg is best Rock en Roll’

Op 1 april verschijnt De Tweede Speeldoos, het mini-album van zanger Torre Florim van De Staat en zangeres Roos Rebergen van Roosbeef. Op het album staan zes nummers, geïnspireerd op verhalen van acteurs van Theater Kleinkunst, een theatergezelschap van mensen met een verstandelijke beperking. De Tweede Speeldoos is het vervolg van De Speeldoos, die in 2009 werd uitgebracht in opdracht van Dichterbij. Op het eerste mini-album vertaalden Torre en Roos gedichten van cliënten van Dichterbij in pakkende liedjes. Het muzikale duo vond de samenwerking met de cliënten zo leuk dat ze besloten dit jaar een nieuwe speeldoos uit te brengen. Dit keer helemaal uit eigen initiatief en niet gebaseerd op gedichten, maar op verhalen van acteurs van Theater Kleinkunst van Dichterbij. Inmiddels is het album af. Resultaat: zes nummers op een cd, verpakt in een prachtig rood speeldoosje. Als je aan het mechanisme aan de zijkant draait, speelt een zacht muziekje. Torre, Roos en Theater Kleinkunst zijn klaar om Nederland te veroveren. Markant sprak met Torre en drie spelers in het theater in Grubbenvorst.

Torre: waarom een tweede speeldoos?
‘We hadden natuurlijk al een eerste speeldoos gemaakt. Dat is ons prima bevallen. Eind vorig jaar had ik het met De Staat (Nederlandse rockband, red.) iets rustiger. Ik kreeg de drang om nieuwe muziek te maken, even iets tussendoor te doen. Misschien kon ik wel weer een nieuwe speeldoos maken? Ook Roos was enthousiast. Iemand tipte Theater Kleinkunst in Grubbenvorst en toen ging het balletje rollen. We hebben een voorstelling van ze gezien en vonden het meteen te gek. De groep bestond uit een variatie aan persoonlijkheden. Die moeten wel mooie verhalen hebben, dacht ik. Wat als we hen gaan interviewen en op basis van die gesprekken songteksten gaan schrijven? En zo is het begonnen.’

Maar wat is jouw motivatie om dit met mensen met een verstandelijke beperking te doen?
‘Er zit geen diepgaande gedachte achter eigenlijk, behalve dat het gewoon zo ontzettend leuk is en ik graag met Roos samenwerk. Maar het is natuurlijk een mooie bijkomstigheid dat je de verhalen en talenten van deze mensen aan een breed publiek kunt laten zien. Ik vind het jammer dat veel van wat zij maken en doen in het zorgwereldje blijft hangen, terwijl het op een veel hoger niveau getild kan worden. Ik denk dat deze cd een toffe manier is om wat zij en wij doen te combineren. Ik merk dat mensen nu nog wel eens denken “Och, wat schattig, gehandicapten die iets doen.” Maar er is niets schattigs aan, ze doen gewoon waar ze goed in zijn en zijn gewoon wie ze zijn.’

Kun je iets vertellen over de liedjes die op De Tweede Speeldoos staan? Hoe zijn ze bijvoorbeeld ontstaan?
‘De liedjes zijn gebaseerd op de verhalen die we van de acteurs hoorden. We hadden van tevoren een paar onderwerpen bedacht waarover we het graag wilden hebben. Internet bijvoorbeeld. Daarover zag ik al helemaal een liedje voor me. Maar alles wat we hadden bedacht, werkte niet. Dan vroegen we: Wat vind je van internet? en dan was het stil. En dus begonnen we maar gewoon blanco vragen te stellen: Wat is je hobby? Dat werkte wel! Grappig was dat iedereen gek was op dansen. Daarom hebben we als eerste het nummer Dansen met jou geschreven. Een lekker swingend liedje. Maar naast verhalen over dansen, kreeg ik ook persoonlijke en soms verdrietige verhalen te horen. Iemand die ons veel input leverde, was Eric. Hij praat makkelijk en heeft veel zelf bedachte zinnetjes die heel poëtisch klinken, ook al bedoelt hij het niet zo. Hij zegt bijvoorbeeld dingen als: “Ik ben thuis in de kamer waar niets vloekt” of: “Als een blinde mol graaf ik door de sneeuw”. Dat gaat over dat hij liever alles alleen oplost. Eric vertelde ons dat hij vroeger veel gepest is en sindsdien niet iedereen meer vertrouwt, ook al is hij een vrolijke jongen. Drie van de zes nummers zijn gebaseerd op Erics verhalen. Maar ook anderen hebben ons erg geïnspireerd met hun verhalen. Zo is er John die slecht ziet, maar erg graag een discotheek wil. En Miranda die liever met lego speelt, dan dat ze ooit nog verliefd wordt.’

Is de cd ook interessant voor mensen buiten de gehandicaptensector?
‘Jazeker. Ik hoop natuurlijk dat mensen in de sector hem kopen, maar ik hoop nog veel meer dat mensen buiten de sector hem kopen. Want zoals ik al zei, vind ik het goed om dat “schattige” eraf te halen en te laten zien welke mooie verhalen zij hebben. En dat met een hoog rock en roll gehalte. En weet je, de sfeer hier in het theater is ook best rock en roll. Iedereen heeft zijn eigen handleiding, maar het voelt hier enorm gastvrij. Iedereen is welkom en iedereen is gelijk. En uiteindelijk geldt: muziek is muziek. Ook als het verhaal erachter je niet interesseert, is het gewoon een tof nummer. En ik denk dat veel mensen het daarmee eens zijn. We hebben de nummers begin dit jaar op Eurosonic gespeeld en het werd enorm goed ontvangen door het publiek.’

Kun je jullie muziekstijl beschrijven?
'De Tweede Speeldoos is echt een mix van Roosbeef en De Staat. Het bevat het ritmische en de botheid van De Staat en de zwierigheid en het popgeluid van Roosbeef. Verder is het een vrolijke, dansbare plaat met af en toe een knipoog naar de sixties, met orgeltjes en soms een bossanovasound.’

www.theaterkleinkunst.nl.

Kader
Dat is mijn nummer! En wat vinden de acteurs van Theater Kleinkunst zelf van De Speeldoos? We lieten drie van de ‘hoofdrolspelers’ op de cd enkele coupletten horen en vroegen hun reactie.
Uit Discotheek: ‘Ga je mee naar mijn discotheek. Ik zie misschien niet zo goed, maar ik weet dat jij er alles aan doet dat ik de goede kant op dans.’

John: ‘Dat is mijn nummer. Mijn wens is om een discotheek te hebben. Dat kun je uit het liedje halen. Ik zie niet goed en dat is lastig als je in de disco bent. Toch ga ik wel. Mijn vader brengt en haalt me dan. Ik ben ook dj. In de discotheek draaien lijkt me leuk, want dan kunnen de mensen dansen op mijn muziek. Het mooie aan muziek? Dat je het niet hoeft te zien, want het ritme zit in je hoofd.’

Uit Dansen met jou: ‘Je bent wel leuk, maar niets voor mij. Ik hou al van lego, dat maakt me super blij.’ Miranda: ‘Doordat dit over mij gaat, is het nu ook een beetje mijn liedje. Dat vind ik leuk. Ik heb niet veel met dansen, wel met lego. Als ik nieuwe lego heb, maakt me dat blij. Met liefde heb ik ook niet zoveel. Ik ben weleens verliefd geweest, maar ik ben genezen. Echt wel. Daarom past het liedje Nooit verliefd ook bij mij. Ik ben liever op mezelf, dan hoef ik met niemand rekening te houden. Ik vind het leuk dat veel mensen straks onze verhalen horen. Dan weten ze hoe wij iets beleven. Sommige mensen denken dat we anders denken omdat we gehandicapt zijn. Misschien zijn we wel iets anders, maar we zijn niet raar. Ik vind de muziek van Torre en Roos erg mooi. Waarom? Omdat het muziek met een boodschap is. Het is meer dan een deuntje.’

Uit Geen mens helpt mij de winter door: ‘Ik heb niemand nodig want ik heb veel aan mezelf. Als een blinde mol graaf ik door de sneeuw. Elk spel speel ik alleen, zo ben ik altijd nummer 1. Ik reis alleen.’ Eric: ‘Ik had enorm de slappe lach toen ik dat zinnetje over de blinde mol hoorde. Dat gaat over dat ik mijn boontjes liever zelf dop. Als ik iets moet en het lukt me niet, nou, laat dan maar. Als ik boven de afgrond zou hangen en ik val te pletter, dan heb ik pech gehad. Ik wil ook nooit verliefd zijn. Cupido heeft bij mij geen kans. Ik heb wel eens gehoord wat voor rare uitwerkingen verliefd zijn op mensen heeft. Nou, dat wil ik niet meemaken hoor. Ik zou mezelf maar op de zenuwen
werken. Laat mij maar alleen.’

De Tweede Speeldoos is per 1 april voor € 25,- te koop in de platenzaken. Lezers van Markant kunnen hem met korting bestellen. Kijk naar de lezersaanbieding op pagina 5.